Była sobie rzeka

Nie będę ukrywać - na początku czytanie tej książki było jak oranie pola w najbardziej upalny dzień, bez czapki, wody i z dala od cywilizacji. Spodziewałam się, że jedyne co będzie mi się tutaj podobać to okładka. Z taką też myślą kończyłam tę pozycję, jednak z upływem czasu, kiedy zaczęłam myśleć o przedstawionej mi historii, ta coraz bardziej mi się podobała.

Nie jest to książka z gatunku fantastyki, więc siłą rzeczy musiałam się przestawić z trybu latających smoków, do ewentualnie latających much nad Tamizą, jednak po głębszym namyśle, "Była sobie rzeka", którą napisała Diane Setterfield, okazała się być na prawdę piękną i dobrze opowiedzianą historią!

Wszystko zaczyna się od przedstawienia nam kilku miejsc, w których ludzie po pracy mogą odpocząć w różny sposób. Zazwyczaj są to gospody, jednak każda specjalizuje się w czymś innym. "Pod Czerwonym Lwem" atrakcją była muzyka. "Pod Jeleniem" spotykali się hazardziści, w gospodzie "Pod Pługiem" często dochodziło do bijatyk, natomiast "Pod Łabędziem" zbierali się wszyscy złaknieni historii. Historii, które mogliby opowiadać innym, które krążyłyby w okolicy przez długie, długie lata. Taką właśnie historią uraczyła nas w książce "Była sobie rzeka" jej autorka - Diane Setterfield.

"Nad rzeką powietrze niesie opowieść w podróż, każde zdanie odpływa i robi miejsce dla następnego."

Wszystko zaczyna się pewnego wieczoru, kiedy w gospodzie pojawili się stali bywalcy tego miejsca, by posłuchać kolejnych historii. Tym jednak razem opowieść przerywa niespodziewane wejście do gospody mężczyzny z dziewczynką. Oboje nie byli w dobrym stanie. Mało tego, mała towarzyszka nieznajomego była już martwa. Los obojga przybyszy niebywale poruszył serca wszystkich zebranych w gospodzie, ale co jeszcze bardziej zaskakujące, wywrócił życie kilku osób do góry nogami.

Historia fenomenalna i na prawdę niesamowita, ponieważ okazuje się, że dziewczynka tak na prawdę nie umarła. Miejscowa lekarka Rita zdążyła już stwierdzić zgon, kiedy mała nieznajoma niespodziewanie odzyskuje świadomość. Po tym niezwykłym incydencie, w miejscowości Radcot dochodzi do wielu spekulacji. Kim jest dziewczynka, która nie mówi? Czy mężczyzna, który pojawił się z nią w gospodzie to jej tata? Co stało się z siostrą Lily, córką państwa Vaughan i wnuczką pana Armstronga?

KONTYNUACJA RECENZJI NA BLOGU:
https://oxfordka.blogspot.com/2024/06/diane-setterfield-bya-sobie-rzeka.html

Nie będę ukrywać - na początku czytanie tej książki było jak oranie pola w najbardziej upalny dzień, bez czapki, wody i z dala od cywilizacji. Spodziewałam się, że jedyne co będzie mi się tutaj podobać to okładka. Z taką też myślą kończyłam tę pozycję, jednak z upływem czasu, kiedy zaczęłam myśleć o przedstawionej mi historii, ta coraz bardziej mi się podobała.

Nie jest to...

Magiczna książka, w której snuje się opowieść o pewnej dziewczynce, która została wyłowiona z rzeki, niemalże ożywiona i do której zgłasza się mnóstwo rodziców twierdząc, że to ich dziecko. Ann, Alice czy Amelia? Kim jest tajemnicze dziecko, które nie mówi? Losy wszystkich tych dziewczynek są że sobą niezwykle powiązane, a dzięki pojawieniu się dziwnej dziewczynki, rozplątane. Bardzo dobra książka, choć że względu na oniryczność i poetyckość dość mi się dłużyła. Ale niektórych książek po prostu nie da się połknąć.

Magiczna książka, w której snuje się opowieść o pewnej dziewczynce, która została wyłowiona z rzeki, niemalże ożywiona i do której zgłasza się mnóstwo rodziców twierdząc, że to ich dziecko. Ann, Alice czy Amelia? Kim jest tajemnicze dziecko, które nie mówi? Losy wszystkich tych dziewczynek są że sobą niezwykle powiązane, a dzięki pojawieniu się dziwnej dziewczynki,...

Nad Tamizą stoi gospoda, w której oprócz piwa i cydru uraczyć się można też opowieściami. W najdłuższą zimową noc na jej progu zjawia się ranny mężczyzna z martwą, utopioną dziewczynką na rękach. Kiedy po jakimś czasie mała ożywa, nowa historia tworzy się na oczach obecnych.

Dziewczynka nie mówi, nikogo nie rozpoznaje, tylko tęsknie patrzy w kierunku rzeki. Czyim jest dzieckiem? Jak znalazła się w rzece? Co z nią dalej będzie? Dostaje trzy imiona: Amelia, Alice, Ann, Trzy imiona, trzy historie, trzy rodziny, które na nią czekają, które w dziewczynce z rzeki widzą swoją krewną.

Miałam dreszcze czytając tę książkę. W tej książce nie sama fabuła jest najważniejsza, a klimat. Bardzo tajemniczy, trochę przerażający, pełen wody i opowieści z nią związanych. Diane Setterfield tak opisuje cudowne pojawienie się dziewczynki, że automatycznie zaczęłam ją sobie utożsamiać z samą rzeką.Nie twierdzę, że zgadłam i takie było rozwiązanie, ale myślę, że to porównanie dobrze oddaje niesamowitość historii.

Fabuła była równie cudowna, tak skomplikowana i poplątana, że doprowadzenie wszystkich nitek do jednego końca z początku wydawało się niemożliwe. W pierwszej części poznajemy wszystkich bohaterów, którzy, wydaje się, już bardziej się do siebie różnić nie mogą. Poznajemy też ich historie i sytuację, w której obecnie się znajdują. A później, krok po kroku, obserwujemy ich drogę aż do gospody nad rzeką.

Pewne elementy tych kilku historii można odkryć z czasem samemu, inne są całkowitym zaskoczeniem. Wiele sprawia, że ściska się serce. "Była sobie rzeka" to historia wielu życiorysów obfitująca zarówno w dobre jak i złe wydarzenia, w zbiegi okoliczności i sekrety, z którymi trzeba się zmierzyć. To jedna z tych książek, w których nie dąży się do jak najszybszego poznania zakończenia, a delektuje każdym rozdziałem i z żalem patrzy na to, jak mało ich jeszcze do przeczytania zostało.

To druga książka autorki, po "Trzynastej opowieści", którą przeczytałam, i przez którą na zawsze zapamiętam nazwisko autorki. Gorąco polecam każdemu lubującemu się w historiach nieoczywistych.

Nad Tamizą stoi gospoda, w której oprócz piwa i cydru uraczyć się można też opowieściami. W najdłuższą zimową noc na jej progu zjawia się ranny mężczyzna z martwą, utopioną dziewczynką na rękach. Kiedy po jakimś czasie mała ożywa, nowa historia tworzy się na oczach obecnych.

Dziewczynka nie mówi, nikogo nie rozpoznaje, tylko tęsknie patrzy w kierunku rzeki. Czyim jest...

Jak dla mnie trochę brakowało emocji w stylu jeszcze kilka kartek. Ciekawiło mnie wprawdzie kim okaże się dziewczynka i co stało się z pozostałymi 3 ale fabuła trochę za bardzo się ciagnela

Jak dla mnie trochę brakowało emocji w stylu jeszcze kilka kartek. Ciekawiło mnie wprawdzie kim okaże się dziewczynka i co stało się z pozostałymi 3 ale fabuła trochę za bardzo się ciagnela

Wspaniała historia. Magia w tle. Bardzo mi się podobała.

Wspaniała historia. Magia w tle. Bardzo mi się podobała.

Polecam 💜

Polecam 💜

"Once Upon a River" Diane Setterfield to hipnotyzująca opowieść osadzona na tle historycznej Tamizy. W ciemną zimową noc, przybysz pojawia się w gospodzie niosąc pozornie martwe ciało utopionego dziecka. To, co następuje, to wielowarstwowa tajemnica przepełniona folklorem, napięciem i odrobiną romansu. Wspaniała narracja Setterfield przenosi czytelników do serca społeczności nad rzeką, gdzie sekrety, przesądy i dążenie do prawdy się łączą.

Dzięki wciągającemu stylowi narracyjnemu i bogato wykreowanym postaciom "Once Upon a River" zanurza czytelników w życiu, nadziejach i obawach ludzi związanych z rzeką. Poprzez oczy postaci takich jak Rita Sunday, pielęgniarka o bystrym umyśle naukowym, i Henry Daunt, fotografa, którego studio na łodzi rzecznej uchwyci zarówno obrazy, jak i wyobraźnie, Setterfield maluje żywy portret społeczności związanej tradycją i nawiedzonej tajemnicami. Sama rzeka staje się głównym bohaterem, jej przypływy i odpływy odzwierciedlają zakręty historii.

Chociaż proza Setterfield jest niewątpliwie piękna, a jej zdolności narracyjne są widoczne, niektórzy czytelnicy mogą czasami uznać tempo za nieco ospałe, z odchyleniami w poboczne historie i historyczne szczegóły. Niemniej jednak urokliwa koncepcja powieści i fascynujące tematy rodziny, społeczności oraz tajemnic życia i śmierci sprawiają, że jest to wciągająca lektura od początku do końca. "Once Upon a River" to opowieść, która pozostaje w pamięci na długo po przeczytaniu ostatniej strony, pozostawiając czytelników z poczuciem zdumienia i głębszą wdzięcznością za wieczną siłę opowieści.

"Once Upon a River" Diane Setterfield to hipnotyzująca opowieść osadzona na tle historycznej Tamizy. W ciemną zimową noc, przybysz pojawia się w gospodzie niosąc pozornie martwe ciało utopionego dziecka. To, co następuje, to wielowarstwowa tajemnica przepełniona folklorem, napięciem i odrobiną romansu. Wspaniała narracja Setterfield przenosi czytelników do serca...

Książki Diane Setterfield są po prostu magiczne.

Książki Diane Setterfield są po prostu magiczne.

Diane Setterfield otrzymała za tę książkę nagrodę dla najlepszej powieści historycznej 2019 roku, przyznawaną przez Brytyjskie Stowarzyszenie Autorów Książek Historycznych. Nie jest to jednak powieść historyczna, to literatura piękna z dużą domieszką obyczajowej, a także folkloru, gawędy, baśni, z niewielkim elementem kryminalnym.

Powieść jest dobra, nieśpieszna jak nurt wody, meandrująca i świadomie zbaczająca z kursu wiktoriańska dla cierpliwych czytelników.
Może nie trafiła na mój dobry czas, ale od połowy czytanie powieści było męką. Nudziłam się.
Doczytałam do końca, lecz bez najmniejszej przyjemności. A śmierć kolejnego dziecka sfrustrowała doszczętnie.

Diane Setterfield otrzymała za tę książkę nagrodę dla najlepszej powieści historycznej 2019 roku, przyznawaną przez Brytyjskie Stowarzyszenie Autorów Książek Historycznych. Nie jest to jednak powieść historyczna, to literatura piękna z dużą domieszką obyczajowej, a także folkloru, gawędy, baśni, z niewielkim elementem kryminalnym.

Powieść jest dobra, nieśpieszna jak nurt...

Extra vibe i atmosfera otoczenia rzeki. Dobry nastrój, całkiem angażująca i wciągająca historia. (losy okolicznych mieszkańców splatające się z rzeką)

Extra vibe i atmosfera otoczenia rzeki. Dobry nastrój, całkiem angażująca i wciągająca historia. (losy okolicznych mieszkańców splatające się z rzeką)